Coming to Train Ourselves, to Correct Ourselves, Is No Easy Matter!

This is why I say that what people call practice is not really practice, but it's disaster. If you don't stop and take a look, don't try the practice, you won't see, you won't attain the Dhamma. To put it straight, in our practice you have to commit your very life. It's not that it isn't difficult, this practice, it has to entail some suffering. Especially in the first year or two, there's a lot of suffering. The young monks and novices really have a hard time.

I've had a lot of difficulties in the past, especially with food. What can you expect? Becoming a monk at twenty when you are just getting into your food and sleep... some days I would sit alone and just dream of food. I'd want to eat bananas in syrup, or papaya salad, and my saliva would start to run. This is part of the training. All these things are not easy. This business of food and eating can lead one into a lot of bad kamma. Take someone who's just growing up, just getting into his food and sleep, and constrain him in these robes and his feelings run amok. It's like damming a flowing torrent; sometimes the dam just breaks. If it survives that's fine, but if not it just collapses.

My meditation in the first year was nothing else, just food. I was so restless... Sometimes I would sit there and it was almost as if I was actually popping bananas into my mouth. I could almost feel myself breaking the bananas into pieces and putting them in my mouth. And this is all part of the practice. So don't be afraid of it. We've all been deluded for countless lifetimes now so coming to train ourselves, to correct ourselves, is no easy matter. But if it's difficult it's worth doing. Why should we bother with easy things? So those things that are difficult, anybody can do the easy things. We should train ourselves to do that which is difficult.

It must have been the same for Buddha. If he had just worried about his family and relatives, his wealth and his past sensual pleasures, he'd never have become the Buddha. These aren't trifling matters! Most people are just looking for worldly things. So going forth at an early age and giving up these things is just like dying. And yet some people come up and say, ''Oh, it's easy for you, Luang Por. You never had a wife and children to worry about, so it's easier for you!'' I say, ''Don't get too close to me when you say that or you'll get a clout over the head!''... as if I didn't have a heart or something!

Venerable Ajahn Chah

นี่แหละเขาว่าได้ปฏิบัติมันไม่ใช่ มันวิบัติอยู่ ถ้าไม่หยุดดูไม่ทำดู ไม่ปฏิบัติดู ก็ไม่เห็นไม่เป็น ปฏิบัตินี่พูดง่ายๆ มันก็ต้องเอาชีวิตนั่นแหละเข้าแลก ไม่ใช่มันไม่ทุกข์นะปฏิบัตินี่ มันต้องทุกข์ ยิ่งพรรษาหนึ่งสองพรรษานี่แหละยิ่งทุกข์ พระหนุ่มเณรน้อยนี่ยิ่งทุกข์มาก

ผมนี่มันเคยทุกข์มามาก ทุกข์กับอาหารการกินนี่ก็ยิ่งทุกข์ ก็เราอายุ ๒๐ ปี มาบวช มันกำลังกินกำลังนอนจะว่าอย่างไรกับมันล่ะ บางครั้งก็ไปนั่งเงียบคิดถึงแต่ของกินของอยากอยากกินตำกล้วยตานี อยากกินตำส้มมะละกอทุกอย่างนั่นแหละน้ำลายอย่างนี้ไหลยืด นี่แหละได้ทรมานมัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ใช่ของง่ายนะ ถึงว่ามันได้พาเราทำบาปมามาก แล้วเรื่องอาหารการกินนี่ คนกำลังกิน กำลังนอน กำลังสนุก มายึดเอาไว้ มาขังเอาไว้ มันก็ยิ่งไปกันใหญ่ เท่ากับน้ำกำลังไหลไปขวางเอาไว้ยิ่งแตกใหญ่ เอาไว้ได้ก็ดี เอาไว้ไม่ได้ก็พัง..

ภาวนาปีแรกไม่ได้อะไร มีแต่ภาวนาของอยากของกินวุ่นวายไปหมด แย่มากเหลือเกิน บางครั้งนั่งอยู่เหมือนกับได้กินกล้วยจริงๆ รู้สึกเหมือนหักกล้วยเข้าปากอยู่อย่างนั้น มันเป็นของมันเอง เหล่านี้มันมีแต่เรื่องการปฏิบัติหมดทั้งนั้น แต่ว่าอย่าไปกลัวมัน มันเป็นมาหลายภพหลายชาติแล้ว เราได้มาฝึกมาหัดมันทุกอย่าง แสนยาก แสนลำบาก แต่ว่าอันไหนยากๆ นั่นแหละ ทำอันไหนไม่ยากไปทำมันทำไม ทำในสิ่งที่มันยาก ทำที่มันได้สิ่งง่ายๆนะ ใครๆ ทำก็เป็นหรอก สิ่งทำยากๆ นี่ต้องทำให้มันได้

พระพุทธเจ้าของเราก็เช่นกัน ถ้าจะมาคอยพะวงญาติพี่น้องพงศ์พันธุ์ทรัพย์สมบัติ ความร่าเริงบันเทิงต่างๆ รูปก็ดี เสียงก็ดี กลิ่นก็ดี รสก็ดี โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ก็ดี ก็ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้าหรอก..เหล่านี้มันไม่ใช่ของน้อย คนเราก็หาเอาแต่สิ่งเหล่านี้ทั้งโลกนั่นแหละ ออกบวชแต่อายุยังน้อย หนีจากมันได้มันก็ตายนั่นแหละ บางคนก็ยังมาพูดว่า "ถ้าเหมือนหลวงพ่อก็ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่ได้สร้างครอบครัวก็สบายไม่ได้คิดอะไร" ว่าไปนั่น ผมว่า "อย่ามาพูดอยู่ใกล้ๆ นะเดี๋ยวโดนไม้ค้อนหรอก" ยังกับเราไม่มีหัวใจอย่างนั้น

หลวงปู่ชา สุภัทโท

Story Courtesy of IG: venerable_ajahn_chah
instagram.com/venerable_ajahn_chah

Photos Courtesy of Santacittarama Buddhist Monastery, Italy